Ολη η γησ ειναι μια πομπηϊα
Αιγη ωρα πριν απο την εκρηξη
Βλέπω τά πλήθη πού άδικούνται καί πεινούν νά κιμούν στό στρωμένο τραπέζι όπου οί άφεντάδες κάθουνται ναρκωμένοι άπό τό βαρύ φαγοπότι. `Η χίμαιρα φλογίζει τά πρόσωπα πού κάνουν έφοδο’ οί αάλοι, έκείνοι πού κάθουνται, γρικούν ξάφνού τή βουή καί στρέφουνται’ στήν άρχή γελούν, ύστερα χλωμιάζούν, σκύβουν άνήσνχοι κάτω καί διακρίνουν - οί δούλοι τούς κι οί δούλες, οί κολίγοι, οί έργάτες, οί ξυπόλυτοι άνεβαίνουν. `Ιερή στιγμή ! Οί μεγαλύτεροι άίθλοι στή σκέιμη, στήν τέχνη καί στήν πράξη γεννήθηκαν στ’ όρμητικό έτούτο άνηφόρισμα τού άνθρώπο.
Συντάζουνται οί άφεντάδες ν’ άντισταθούν, άντιστέκουνται μά όλη ή φόρα τού καιρού μας είναι ένάντιά τούς - έφαγαν, ήπιαν, δημιούργησαν έναν πολιτισμό, ξεθύμαναν, έφτασε ή στερνή μορφή τού χρέους τους : νά έξαφανιστούν...
Αύτός είναι ό νόμος, έτσι μονάχα ή ζωή μπορεί ν’ άνανεωΘεί καί νά προχωρήσει.
Ποιό ’ναι λοιπόν τό χρέος μας ; Καλά να ξεχωρίσούμε τήν ίστορική στιγμή πού ζούμε καί νά τοποθετήσούμε συνειδητά, σέ όρισμένο στρατόπεδο τή μικρή μας ένέργεια ...
Νίκος Καζαντζάκης [= Nikos Kazantzakis ]
(’Αναφορά στόν Γκρέκο)
Αναρχικοί Χανίων